Aşk gözlerde saklı bir bilmece.Eğer onu bulmayı istersen ne iki çift söze,nede sarılıp öpmeye benzer.Tek kilit gözlerdir.Bakmayı bilirsen çok şey anlatır aslında sana.Bazen sözler dile gelmez,boğazında düğümlenir insanın.O an işte tam o noktada gözler girer devreye.Diyorum ya onu anlamak mesele.Kimi zaman aşkı,kimi zaman nefreti,kimi zamanda imkansızlığı anlatmak ister karşısındakine.Hele imkansız aşksa bu vay haline. Öpmek, sarılmak istersin,doyasıya seni seviyorum demek.Ama karşındaki anlamicaktır ya seni söyleyemezsin.Kendi kendine ümitlenir,kendince hayaller kurarsın,bilirsin yalandır hepsi.Olsun dersin,bir damla mutluluk için kendi yalanına kendin kanarsın.Unutmak istiyorum dersin,ama aslında istemezsin.Yine bir umut beslersin yüreğinde.Kim bilir belki de bir ömür beklersin.
Aşk çok büyük bir çıkmaz ve oluru yoktur aslında aşkın.Gerçek aşklar yalnızlığa mahkumdur.Kimse onları o kuytudan çıkarmaz.Çaresizliğe boğarlar sevgiyi.Sessizlikse insanı daha da kendi içine götürür.Anlatamazsın ya aşkını,söyleyemezsin ya o birkaç şeyi, içinde çığ gibi büyür o söyleyemediklerin.O aşk var ya o aşk sessizliğinde yok eder seni.Bir ömür söyleyemediğin iki kelimenin pişmanlığını yaşarsın.Aslında sen diye de bir şey kalmaz ortada. Sanki ruhunun sahibi o gibidir.Zamana bırakırsın kendini, kendin için hiçbir şey yapmazsın.Bu sevgi öyle farklı bir şey ki göz göre göre ölümü kabul ettirir insana.
Bir de gözyaşı var tabi.Aşkın vazgeçilmez parçası.Her ayrılıkta taraflardan biri ağlar ya da hiç olmamış gizli sevdalarda.Mesele o gözyaşının sebebini anlatmaktır etrafa.Söyleyemezsin hasretinden, sevginden ağladığını.Yine şu kahrolası yalanlar yetişir imdadına.Ya aşk böyle bir şey.Ama her şeye rağmen yaşanmaya değer…