Konu: 17.08.2018 Günün Hikayesi

99 Depremi

1999 Yılı 17 Ağustos gecesi meydana gelen depremde binlerce kişi hayatını kaybetti. O depremde birçok efsanevi hikayeler anlatıldı. Deprem öncesi ve deprem sonrası birçok kişi yaşadığı olayları anlatınca herkes şok oldu şu anda bile bu yazıyı yazarken tüylerim diken diken olmakta. Çünkü küçükte olsam o depremi çok iyi hatırlıyorum. Ve tamamen çökmüş olan bir binadan sadece saatler önce ayrılmış olduğumdan olsa gerek ya ben orda olsaydım. Diye içimden geçiriyorum. Şimdi eminim yazıyı okurken acaba ne anlatmak istiyor. Diye düşünüyorsunuz. En iyisi lafı fazla uzatmadan hemen konuya gireyim.

15 Ağustos günü teyzemin kızının düğünü vardı. Ve biz tüm akrabalar köyden ve istanbuldan İzmite gelmiştik bir gece hepimiz 5 katlı iki bloklu olan teyzemlerin apartmanında misafir olduk. Yaklaşık 100 kişiydik. Sağolsunlar tüm komşuları o kadar sıcak kanlıydılar'ki kimseyi dışarda bırakmadılar. Ve hepimiz komşulara geceyi geçirmek üzere dağıldık. Zemin kattan 5. kata kadar herkes ayrı ayrı komşularda kaldı.

16 Ağustos günü düğün oldu ve hepimiz memleketlerimizde dönmek üzere yola çıktık. Biz İstanbula gidiyorduk. Teyzemler çok ısrar ettiler kalmamız için ancak babam razı olmadı gidelim dedi. Ve biz saat 19:00 gibi evimize geldik. Ancak İzmitte bazı akrabalarımız kalmıştı. Bend eiçimden babama kızıyordum. Ne vardı sanki bir gün daha kalsak diye Bu arada İzmite giderken babam sürekli Bir Daha İzmite gelmeyeceğim diye söyleniyordu. Gerçi şimdi pek hatırlamıyorum. Neden öyle diyordu ama Annem, büyük konuşma diye babama karşılık veriyordu.

17 Ağustos Gecesi

Ben kardeşimle aynı odada kalıyordum. Ve ranzada yatıyordum. 2 Katta ve Depremi İki kat daha fazla hissediyordum. Gerçi ne olduğunuda anlamamıştım Ama büyük bir uğultu duyuyordum UUUUUUUUUU diye bir ses ve Çatırtılar. Ranzam Duvara vurup vurup sallanıyordu. Lambalar yanıp sönüyordu. Kardeşim Baba ben Anne diye çığlık atıyordum. Bilmiyorum ki ne olduğunu. Meğer sarsıntı geçince anladım deprem olduğunu Ama şunu söyleyebilirim. İlk önce kıyamet koptuğunu düşündüm. Derken annem babam geldi aşağıya indik aşağıda gök yüzüne baktığımda tüm yıldızlar yanyana gelmiş sanki üzerimize üzerimize yağıyordu. O gece yüzlerce yıldız kaydığını gördüm dk bir yıldız kayıyordu. Hani derler ya herkesin bir yıldızı vardır. O kişi öldüğünde yıldızı'da kayar diye aynen o şekildeydi bir bir yıldızlar kayıyordu.

Dışarıda herkes üzerine ne bulursa geçirmiş. Sanki mahşer yeriydi Çığlıklar birbirini aramalar. Felaket bir ortam vardı. Derken bizimkiler arabının radyosunu açtılar. Ve ilk Anons 7 şiddetinde deprem oldu Gölcük, İzmit Yerle Bir Oldu. O anda hepimiz donup kaldık daha saatler önce oradaydık. Ve orada kalmayı istiyorduk. Ancak bir güç bizi oaradan buraya çekmişti. Şimdi bilemiyordum Allaha şükürmü etsem yoksa akrabalarım yaşıyormu onlarımı bulsam. Derken saatler geçti ve bir daha izmite gitmeyecem diyen babam akrabalarımızla birlikte izmite deprem bölgesine gitti.

Yolda giderken gördükleri manzara hepsini çok kötü etkilemiş bütün binalar yıkılmış insanlar tanıdıklarını arıyorlar. Derken Teyzemlerin oraya varmışlar. Ve 5 katlı binanın 3 katının yere kapandığını görmüşler. O anda hepsi çok kötü olmuş. Akrabalarımızın öldüğünü düşünmüşler ama Allahtan hiçbirine birşey olmamış. Ancak ilk üç katta oturan tüm komşuları vefat etmişler.

AŞAĞIDAKİ FOTOĞRAFA BAKIPTA AĞLAMAMAK İMKANSIZ. KADININ ALTINDA BİR ÇOCUĞUN CANSIZ BEDENİ BELKİDE EVLADIYDI. ALLAHIM BİR DAHA BİZE O KORKU DOLU GÜNLERİ GÖSTERMESİN