Konu: Sana Aşkı Anlatamam

Bana "Aşk!" dedi…

Bir an düşündüm.

Neydi aşk, nasıl bir şeydi?

Dilden dile dolaşıyordu

ama benim kapımı hiç çalmamıştı ki aşk…

Bir an garip bir şekilde utandım.

Bilmediğimi söylemek istedim.

Sonra "Aşk..." dedim, sustum.

Bir an düşündüm.

"Hadi," dedi.

"Tarif et. Sence aşk nedir?"

Bana göre aşkın mekanı yoktu.

İlk önce "Annemin kolları,

" dedim "aşk."...

"Yok," dedi. "...

o, şefkat."…

"Peki," dedim, "...ya babam?".

"O da değil. O, merhamet."…

"Ya evlat?" dedim…

"O, emanet." dedi…

Gittikçe merak etmeye başlamıştım aşkı…

"Peki," dedim, "...

ya doğa içine hapis olduğumuz dünya?"…

Gülümsedi. "Yok," dedi.

"Doğa, mûcizedir.

Hapsolduğun dünya ise, sorumluluklarındır…"

"Bu yüzden mi hem mûcizeye bakarken şükredip,

dünya hapsinde ise

o dört duvar arasında sıkışıp

çıkış ararken bu kadar yoruluruz?"

diye geçirdim içimden…

Ama bir türlü yakamı bırakmıyordu o ses

ve sorularına devam ediyordu…

Kulaktan kulağa dolaşıyordu aşk.

Ama herkes, bir başka söylüyordu.

"Çeşitleri olmalı..." dedim…

Gözlemlemeye başladım etrafımı

Kararımı vermiştim.

Ben, aşkı öğrenecektim…

Birden efsane aşklar canlandı gözümde.

Neden o kadar acı çekmişlerdi acaba?

O zamanlar aşka uzanmak,

daha mı zordu?
Etrafıma bakarken aşkın abartılı hâlini

görmeye başlamıştım…

Biri, "Aşığım," diyordu, "...ama güvenmiyorum."…

Diğeri, "Aşığım, çok seviyorum.

Ama o beni seviyor mu, bilmiyorum."…

Bir diğeri, "Bana yalan söylediğini biliyorum;

ama ne yapayım, çılgınlar gibi aşığım."…

Anlamıştım, bu aşk dedikleri şey, belirsiz bir şeydi…

Ya da netleşecek kadar aşık olunamıyordu…

Çok seviyorsan, belki de karşılık beklemediğin bir şeydi…

O nedenle mi merak edilirdi aşk…

Hep duymuştum...

İçimde bir boşluk var.

Bir türlü dolmuyor.

Bir tek aşk mı doldurur ki bu boşluğu?

"Yine de bir yerlerde bir şeyler var."

Diye düşündüm.
Sana Aşk anlatamam
Çünkü kendim bilmiyorum.
Sadece öğreniyorum..
Alıntı