Bir dünyam var,

içine sığdırılan onlarca yaşanmışlığımın ağırlığında yavaşlayan bir hızla dönüyor hâlâ.

Orada okudukların ya da okuyacakların mi demeliyim; bendi, bendendi, benimdi.

Burada okudukların, yoksa okuyacakların mı demeliyim; ben, benden, benim.

Değişen ne birlikte keşfedeceğiz.

Ama bir şey değişti.

Ben olduğumu düşünüyorum.

Gökyüzüne hep kafamı kaldırıp da bakarım.

Tanrı ile konuşmak öyle bir şey çünkü benim için.

Hele de güneş varsa O oradadır bilirim. Kafamı kaldırıp bakarım gökyüzüne.

Sonra gülümserim.

Neden kafamla bakıyorum ki hâlâ sana derim.

Gülümser O da bana bilirim.

Kalbime iner bakışlarım

Kalbimin küt küt atışından anlarım.