muStafa
30.Nisan.2015, 08:28
herkesin bildiği gibi hep derler ya " dış güzellik önemli değil, önemli olan iç güzelliği" bu tabiri çoğumuz kullanırız. Ben bu tabire katılmıyorum. Herşeyden önce insanın iç güzelliği önemli de olsa, dış güzelliğinede önem vermemiz gerekiyor.
İnsanoğlunun belli başlı huyu suyu bildiğimiz gibi taşıdığımız özelliklerdir. Biz karşıdaki Kişiyi tanırken konuşmalarına, hal hareketlerine, oturup kalkmalarına göz önünde bulundururuz . Bir Kişiyi tanımak diye birşey yoktur. Anlamak, görmek ve bilmek oldugunu düşünmekteyim.
Her insanın günden güne o kadar cok hali, tavrı değişiyorki bazen anlamak da bile zorluk çekiyoruz. Ben "bu kişiyi çok iyi tanıdım" demek yanlış olur. Bi bakarsanız tanıdığınızı sandığınız kişiyi Bambaşka kişi olarak karşınıza çıktığında hayal kırıklıklarına neden olabiliyor.
Herşeyden önce karşı taraf değilde, kendimize bir bakmak. Isteklerimiz,huyumuz,suyumuz,davranışlarımız,harek etlerimiz önemli olan kendimizi bilmek. Insan kendisini bildiği sürece,ne istediğini de bilir. Karşı tarafdan da beklentilerini bilmiş olur. Insanın hiç bir zaman içini çözemeyiz.
Yeri geliyor bazen kendimizi, benliğimizi bile anlamakta zorluk çekiyoruz ki karşı tarafı bi an nasıl çözelim? Bu yüzden şu iç güzellik dediğimiz tabiri hayatımızdan çıkaralım. Biz iyiysek, karşı tarafda iyidir. Nasıl davranırsak,karşılığını o kadar alırız diye düşünüyorum.
İçimizi hoplatan hep dış güzellik olmuştur o zaman başlamıştır hep "aşklar". Sizce?
İnsanoğlunun belli başlı huyu suyu bildiğimiz gibi taşıdığımız özelliklerdir. Biz karşıdaki Kişiyi tanırken konuşmalarına, hal hareketlerine, oturup kalkmalarına göz önünde bulundururuz . Bir Kişiyi tanımak diye birşey yoktur. Anlamak, görmek ve bilmek oldugunu düşünmekteyim.
Her insanın günden güne o kadar cok hali, tavrı değişiyorki bazen anlamak da bile zorluk çekiyoruz. Ben "bu kişiyi çok iyi tanıdım" demek yanlış olur. Bi bakarsanız tanıdığınızı sandığınız kişiyi Bambaşka kişi olarak karşınıza çıktığında hayal kırıklıklarına neden olabiliyor.
Herşeyden önce karşı taraf değilde, kendimize bir bakmak. Isteklerimiz,huyumuz,suyumuz,davranışlarımız,harek etlerimiz önemli olan kendimizi bilmek. Insan kendisini bildiği sürece,ne istediğini de bilir. Karşı tarafdan da beklentilerini bilmiş olur. Insanın hiç bir zaman içini çözemeyiz.
Yeri geliyor bazen kendimizi, benliğimizi bile anlamakta zorluk çekiyoruz ki karşı tarafı bi an nasıl çözelim? Bu yüzden şu iç güzellik dediğimiz tabiri hayatımızdan çıkaralım. Biz iyiysek, karşı tarafda iyidir. Nasıl davranırsak,karşılığını o kadar alırız diye düşünüyorum.
İçimizi hoplatan hep dış güzellik olmuştur o zaman başlamıştır hep "aşklar". Sizce?