CeMo
07.Şubat.2014, 02:57
Görmediğimden değil
Yanımda olsan yine özlerdim...
Ve bil ki! bu kadar sevmem senden değil
Gitsen benden
Ben gidişini bile severim.
Aramızda hep aynı fark
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!
Kimseye soramıyorum seni.
Kirlenme diye hiç öpmedim ya!
Belki başkasını seversin diye
Hiç söylemedim sana sevdiğimi.
Bilmiyorsun boğazımda düğümsün.
Yutkunsam gideceksin
Yutkunmasam ölürüm.
En mutlu anlarımda bir dert içimde
Gülsem kahkaham sırıtır tebessümlerin içinde
Anlatsam derdimi anlatamam ki...!
Herkesin güldüğünü bilmek kolay ama
Kimsenin ıslanmadı ki gözleri benim kadar.
Akşamın matem rengine büründüğü sattelerde
Gökyüzündeki kandiller tek tek yanmaya başladığında
İçimde sessiz bir çığlık
Özlemeyi özledim özlemeye değer ne kaldıysa...
Boşluğunu dolduramaz demiştim giderken
Gelme...!
Sana bol gelecek artık bu aşk.
Düşün ki esmeye hakkı olmayan bir bahar meltemiydi bizimki.
Yüreğimize sadece eli değdi
Değdi ve geçti...
Sen benim kalbimi parçalardında
Yinede ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını.
Sırf ayaklarına batmasın die...!
Bir sönüşe sığmadım sönmedim.
Bir gidişe sığmadım gitmedim.
Öyle korkunçtu ki sesi sessizliğin
Bir haykırışa sığmadım.
Sustum...!
Gelmeni bekledim gönlümün boş koridorlarında
Gelmedin...!
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!
Umutlarımın boynu bükük şimdi.
Gelme...
Alıştım yokluğuna.
Gittin...
Ben ardından sadece baktım.
Oysa söyleyecek o kadar şeyim vardı ki!
Gidersen iyiye dair ne varsa içimde
Yitireceğim hepsini.
Gidersen sönecek içimdeki ateş
Ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim.
Diyecektim sana
Konuşamadım.
Yüreğim ıslaktır benim kuytularda ağlamaktan.
Ve hafif uçuktur rengi
Kurusun diye kaç kez güneşe asılmaktan her kıtada.
Gün penceremde gecenin siyahını eritirken
Ben uyumamış gözlerimle sensizliğimi biriktiriyorum.
Kaç sitem
Kaç boşvermişlik indiriyorum yüreğime.
Öyle çok konuşacaktım ki...!
Anla o kadar sustum işte...
Geldiğin gün ancak o zaman anlayacaksın
Beklendiğini
Ve ancak o zaman anlayacaksın geciktiğini...!
Uzağında kaldım herşeyin
Senin sevginin uzağında.
Direnemedim sensizliğe
Kahırla isyanla geçti her günüm.
Alıkoydu herşeyimi sensizlik nöbetleri.
Bakma öyle birşey olmamış gibi
Sen gittin Ben bittim...!
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!
Yanımda olsan yine özlerdim...
Ve bil ki! bu kadar sevmem senden değil
Gitsen benden
Ben gidişini bile severim.
Aramızda hep aynı fark
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!
Kimseye soramıyorum seni.
Kirlenme diye hiç öpmedim ya!
Belki başkasını seversin diye
Hiç söylemedim sana sevdiğimi.
Bilmiyorsun boğazımda düğümsün.
Yutkunsam gideceksin
Yutkunmasam ölürüm.
En mutlu anlarımda bir dert içimde
Gülsem kahkaham sırıtır tebessümlerin içinde
Anlatsam derdimi anlatamam ki...!
Herkesin güldüğünü bilmek kolay ama
Kimsenin ıslanmadı ki gözleri benim kadar.
Akşamın matem rengine büründüğü sattelerde
Gökyüzündeki kandiller tek tek yanmaya başladığında
İçimde sessiz bir çığlık
Özlemeyi özledim özlemeye değer ne kaldıysa...
Boşluğunu dolduramaz demiştim giderken
Gelme...!
Sana bol gelecek artık bu aşk.
Düşün ki esmeye hakkı olmayan bir bahar meltemiydi bizimki.
Yüreğimize sadece eli değdi
Değdi ve geçti...
Sen benim kalbimi parçalardında
Yinede ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını.
Sırf ayaklarına batmasın die...!
Bir sönüşe sığmadım sönmedim.
Bir gidişe sığmadım gitmedim.
Öyle korkunçtu ki sesi sessizliğin
Bir haykırışa sığmadım.
Sustum...!
Gelmeni bekledim gönlümün boş koridorlarında
Gelmedin...!
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!
Umutlarımın boynu bükük şimdi.
Gelme...
Alıştım yokluğuna.
Gittin...
Ben ardından sadece baktım.
Oysa söyleyecek o kadar şeyim vardı ki!
Gidersen iyiye dair ne varsa içimde
Yitireceğim hepsini.
Gidersen sönecek içimdeki ateş
Ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim.
Diyecektim sana
Konuşamadım.
Yüreğim ıslaktır benim kuytularda ağlamaktan.
Ve hafif uçuktur rengi
Kurusun diye kaç kez güneşe asılmaktan her kıtada.
Gün penceremde gecenin siyahını eritirken
Ben uyumamış gözlerimle sensizliğimi biriktiriyorum.
Kaç sitem
Kaç boşvermişlik indiriyorum yüreğime.
Öyle çok konuşacaktım ki...!
Anla o kadar sustum işte...
Geldiğin gün ancak o zaman anlayacaksın
Beklendiğini
Ve ancak o zaman anlayacaksın geciktiğini...!
Uzağında kaldım herşeyin
Senin sevginin uzağında.
Direnemedim sensizliğe
Kahırla isyanla geçti her günüm.
Alıkoydu herşeyimi sensizlik nöbetleri.
Bakma öyle birşey olmamış gibi
Sen gittin Ben bittim...!
Sen gitmeyi bilirsin...!
Ben sevmeyi...!